‘Ik denk nog vaak terug aan meneer Adelmund die mij bij alles hielp toen ik bij SVS ging voetballen. Mijn broer Ghislain en ik begonnen laat met voetballen bij een club. Mijn ouders waren gescheiden, mijn moeder had het moeilijk genoeg om alle eindjes aan elkaar te knopen, dus was er eerder gewoon geen geld voor. Meneer Adelmund was een van de leiders en zorgde voor me op de club. Als er iets was op school, besprak ik het met hem en als er door ouders betaald moest worden om naar een voetbalkamp te gaan, zorgde hij dat het goed kwam. Het is mijn drive met mijn functies op de voetbalclub en met mijn voetbalschool. Al is er maar één kind dat net zo over mij denkt, als ik over meneer Adelmund, dan heb ik het goed gedaan.’

‘Bij Nieuwerkerk ben ik nu acht jaar Hoofd Jeugdopleidingen’, vertelt Raoul Graham (43). ‘De continuïteit heeft er mede voor gezorgd dat ons jeugdvoetbal sterk is verbeterd. Het was ook het eerste wat ik tegen Hans Jeroense zei, toen hij me vroeg voor deze functie. Prima, maar ik ga dit wel voor lange tijd aan. Zo loyaal ben ik ook aan vv Nieuwerkerk. Bijna zou ik al bij Nieuwerkerk komen toen ik 16 was, maar ik kreeg de overschrijving van SVS naar Nieuwerkerk niet tijdig rond. Dat lukte bij Capelle wel, dus daar speelde ik later ook in de Hoofdklasse. Rob de Bruijn belde me nog wel ieder jaar na onze ontmoeting voor de B1 en na de promotie van Nieuwerkerk naar de 2^e klasse stapte ik over. Ik ben nooit meer weggegaan.’

‘Samen met Marike ben ik ook in Nieuwerkerk gaan wonen. We kregen al op jonge leeftijd onze zoons Daylen (22) en Yaell (21). In de coronatijd kwam daar onze dochter Ella-Mae bij. Ze is nu drie jaar en echt papa’s prinses. Een verrijking van ons toch al mooie leven.’

‘Als je op zondag op de voetbalvelden van Nieuwerkerk bent, zie je veel voetbalscholen actief. Er is veel vraag in vanuit de leden om extra te investeren in de voetbalontwikkeling. Nieuwerkerk wilde zich verbinden aan een voetbalschool, maar de echte klik met een van de bestaande voetbalscholen was er niet. Misschien moet ik het maar zelf doen dan, dacht ik toen.’

“Ik heb Michel Laanen en mijn broer Ghislain gevraagd om dit samen op te zetten en dit seizoen zijn we van start gegaan met GSA Grahams Soccerlife Academy. We kozen bewust voor de naam Soccerlife omdat voetbal een levensstijl is. Naast voetbal techniek, tactiek, fysiek, snelheid en voetbalinzicht helpen we spelers bij het mentale aspect en bij de levensstijl zoals voeding en uitgaan die leidt tot maximale prestaties. Michel, Ghislain en ik investeren er vooral tijd in, want hoewel we het misschien best zouden willen, kun je van een voetbalschool niet rondkomen. Voetbal is een goedkope sport, waar niet de bedragen voor individuele trainingen rondgaan als bij tennis en golf natuurlijk. We willen de extra trainingen ook bereikbaar maken voor spelers die het niet kunnen betalen. Als we voldoende gegroeid zijn, willen we in elke groep van acht spelers iemand gratis laten meedoen. Maar als een sponsor in wil stappen die nu al de vergoeding van zo’n 22 euro per training zou kunnen bijdragen voor de minderbedeelden, dan zou dat fantastisch zijn. Dan kunnen wij met de voetbalschool zijn, zoals meneer Adelmund voor mij was.’

Ton wordt Son, lazen we op de website kort voor de zomervakantie, als vervolg op het bericht van eind april dat Ton Boonekamp stopt met zijn kantinediensten. Sonja Blaauw (39) nuanceert dat gelijk: “Ton wordt Son, dat rijmt natuurlijk leuk, maar het is niet de bedoeling dat ik de onvervangbare Ton Boonekamp ga vervangen. Dat is volstrekt onmogelijk. Ton regelde alles en was er bijna altijd, zo zal ik het niet invullen.”

“Ik ben het aanspreekpunt geworden voor de kantine en zal proberen om zoveel mogelijk mensen te regelen die samen Ton vervangen. Vele handen maken licht werk. Tot dusver lukt het nog niet helemaal zoals ik het zou willen. Nog iets te vaak moet ik er zelf staan om gaten in te vullen, al combineer ik dat wel met avonden waarop onze kinderen trainen. Gaten vullen past ook wel bij me, want ik doe eigenlijk altijd te veel.”

“Via mijn man Nick ben ik bij Nieuwerkerk gekomen. Ik voetbalde net als onze kinderen Zoë (9) en Dylan (11) bij vv Hillegersberg. Nick werd trainer bij Nieuwerkerk en vanaf ons huis in Capelle Schollevaar was het wel zo makkelijk om naar Nieuwerkerk te gaan. Ik heb met veel plezier in Vrouwen 2 gespeeld.”

“Op mijn 23^e ben ik gestart met voetballen bij Hermandad, de club van de politie waar ik 36 uur per week werk. De club bestaat niet meer, het politiewerk is flink veranderd met meer wisselende diensten en dat is dan niet te doen als een heel team daarmee te maken heeft. Na vele leuke jaren als wijkagent ben ik een jaar geleden overgestapt naar het opsporingsteam voor mensenhandel. We ondersteunen slachtoffers die worden uitgebuit en in de prostitutie komen. Via de slachtoffers proberen we natuurlijk de daders aan te pakken. We noemen het een ‘haaldelict’, de slachtoffers komen vaak niet uit zichzelf bij ons, omdat ze zich vaak niet eens realiseren dat ze uitgebuit worden. Het is dankbaar werk, ik was ook na vele jaren straat- en wijkagent toe aan iets anders.”

“Bij Hillegersberg hielp ik ook al achter de bar en dat ben ik bij Nieuwerkerk ook gaan doen. Ik ben graag bezig, vind het sociale ervan ook leuk. Voorzitter Hans Jeroense vroeg of ik de coördinatie van de kantine wilde gaan doen. Dat heb ik uiteraard thuis overlegd en de reactie was zoals altijd. Als jij er plezier uithaalt, moet je het vooral doen.”

“Natuurlijk zal ik ook proberen om dingen anders te doen. Op zaterdag is het altijd megadruk en schenken we ook nog de limonade voor in de rust uit. Daarvoor zoeken we naar een andere oplossing, die je bij andere clubs ook al ziet. Alleen een kan met siroop, die de leider zelf vult met water zou al veel schelen. Dat zou ook in de commissiekamer kunnen, daar meldt toch iedereen zich al.”

“De avonden doordeweeks en vooral de zondag zijn het moeilijkst in te vullen met kantinepersoneel. Het initiatief om teams aan te wijzen die blokken invullen helpt natuurlijk, al zou het mooi zijn als daar ook mensen uitkomen die het willen blijven doen. Het is makkelijker in te stappen op een doordeweekse avond als je staat van 17.00 tot 20.00 uur of van 20.00 tot 23.00 uur, dan dat hele blok. Het laatste dat we willen is dat de kantine dicht moet op trainingsavonden.”

“Wat ook nog leuk is om te vertellen is dat ik mijn trainersdiploma VC1 ga halen. Met veel plezier heb ik training gegeven aan de MO15-2 en daar wil ik ook mee verder. Ik zei toch dat ik eigenlijk altijd te veel doe!”