Aan het einde van het seizoen stopt Theo Speelmeijer als keeperstrainer. Theo: “Ik ben nu 57 en mijn hele leven stond in het teken van voetbal. Ik kwam tien jaar geleden bij Nieuwerkerk. In het verleden heb ik bij Barendrecht gewerkt met Bryan Nooteboom, een bekend gezicht bij Nieuwerkerk die voor mij de keepers trainde. Bryan ging hier weg en hij wist dat ik beschikbaar was. Ik heb het hier enorm naar mijn zin, maar wil niet als een oud mannetje rondlopen, dus moet je ook een keer stoppen. Het zal anders worden dat ik eind augustus op vakantie kan, dat ik naar het kaboutervoetbal vian mijn kleinzoon kan en dat ik avonden thuis zal zijn. Die rust lijkt me lekker, al weet ik ook dat ik het ga missen.”
Die rust lijkt me lekker, al weet ik ook dat ik het ga missen.
“Ik heb zelf een mooie, maar te korte carrière gehad als keeper. Ik keepte in de jeugd bij Neptunus, een jaartje bij Feyenoord en bij Sparta. Ik was daar reservekeeper achter Ed de Goeij. Ik stapte over naar DS’79 en heb enkele jaren in de Eerste Divisie gekeept. Een legendarisch moment was bij AZ uit in 1988. AZ dacht op 3-1 te komen, maar de goal werd afgekeurd. Ik hervatte snel het spel en wij scoorden een discutabel doelpunt waardoor het 2-2 werd. Het liep helemaal uit de hand, scheidsrechter Van Mierlo heeft op het veld flinke klappen gehad van AZ-‘supporters’. Ik keepte ook in het Nederlands Militaire elftal en in de zaal. Voor het zaalvoetbalteam heb ik ook nog een interland gespeeld.”
Noot Marcel de Dood: “Ik was bij deze wedstrijd, deze beelden moet je zien. Een van de meest curieuze voetbalsituaties ooit. Theo was er ook bij :-)”
“In die tijd was er nog geen keeperstraining. Ik vroeg na een training aan een spits die zin had of hij na de training 30 ballen op het doel wilde schieten. Dat was het wel zo’n beetje. Pas toen Frans Hoek er boeken over ging schrijven kreeg elke club een keeperstrainer. Ik ben dat noodgedwongen gaan doen toen ik 24 was. Ik had een knieblessure en was afgekeurd voor betaald voetbal. Kozakken Boys met Jan Everse als trainer wilde me hebben, maar ik vertelde eerlijk dat ze op mij niet konden bouwen. Ik ben toen keeperstrainer en tweede keeper geworden. Af en toe een wedstrijdje ging wel. We speelden op het hoogste amateurniveau en werden drie keer kampioen van Nederland. Later werd ik dat met Barendrecht in dezelfde constructie ook nog een keer. Ja, ik heb wel wat kampioenschappen gevierd.”
Theo in de selectie van Sparta. Met haar midden op de voorgrond. Wie ken je nog meer?
“Een goede keeper moet betrouwbaar zijn en ballen tegenhouden, dat is de belangrijkste kwaliteit. Ik vind dat soms wat teveel naar het voetballende gedeelte wordt gekeken. Dat is ook belangrijk, net als coaching van het team. Maar het belangrijkste is dat je een keeper hebt die er altijd staat. Kijk naar Bijlow, die is te vaak geblesseerd, dat creëert een probleem op de club. Want wat moet je doen? Een net zo goede vaste reservekeeper vind je niet, maar heb je wel nodig. Bij Nieuwerkerk hadden we dat ook toen Sander Hoffmann vaker geblesseerd was. De tweede keeper ging vaak weg, gelukkig hebben we het met Roy Spierings goed in kunnen vullen de laatste jaren.”
Gelukkig hebben we het met Roy Spierings goed kunnen invullen.
“Ik heb ook nog een leven thuis, al is daar ook veel voetbal. Ik ben getrouwd met Bianca Langerak, de zus van Michel, waar ik bij DS’79 mee speelde. Zij komt uit een voetbalnest en ik kan dat iedereen aanraden. Zij begrijpt tenminste hoe de voetbalwereld in elkaar zit. Haar club is Dubbeldam in Dordrecht, daar speelt mijn zoon Noah ook. Mijn dochter Lizzy heeft twee kinderen, de oudste is vier en die gaat al beginnen met voetballen. Ik werk met röntgentechnologie, vooral in de industrie om leidingwerk te controleren. Ik doe de kwaliteitsbewaking om ervoor te zorgen dat het werk volgens procedure wordt uitgevoerd. Je zult me vast nog wel op de club tegenkomen. Ik heb hier een band opgebouwd met veel leuke mensen. Die band ga ik wel onderhouden door op zaterdagmiddag een wedstrijdje te komen kijken.”
Leuk stukje Herm👌