Voor spelers Nieuwerkerkse voetbalclub is clinic voor mini’s ‘een uitje’

Nieuwerkerk aan den IJssel – Een aanzienlijk deel van de selectie van VV Nieuwerkerk stond zaterdag voor het eerst sinds lange tijd weer samen op het veld. Niet om te trainen, maar om training te geven. “Wat heb ik dit gemist!”

Erik van Leeuwen

Bart Meeske, in een vorig leven, voor het coronatijdperk, centrale verdediger, heeft bij de training van de mini’s van Nieuwerkerk zijn handen vol. Hij slaat zich er echter goed doorheen. ‘Positief coachen’ is aan Meeske goed besteed. “Heel goed”, zegt hij als een spelertje de bal in één van de goaltjes heeft geschoten. “Nu in het goede doel.”

Training geven aan 7- en 8-jarige ‘voetbaldieren’ is niet eenvoudig, merkt hij. “Je kunt geen moment verslappen. Je moet iedereen bij de les houden.”

Tussendoor leert Meeske de Nieuwerkerkse voetbaltoekomst ook nog een perfecte traptechniek aan. “Hoe schieten we vandaag?”, vraagt hij de jonge spelers. “Nee, niet met de punt, maar met de zijkant van je schoen”, doceert hij. Zijn pupillen knikken dat ze het begrepen hebben.

Meeske is best wat gewend, want hij traint bij Nieuwerkerk de JO13. “Dat is toch anders. Die gasten zijn al een stuk zelfstandiger. Het is goed dat we dit doen. Je moet terug naar de basis. Wat voor ons vanzelfsprekend is, is dat voor deze knaapjes niet.”

Motivatie

Hij vindt het mooi dat veel spelers uit de selectie zijn komen opdraven, ondanks het vroege uur. “Roy Spierings woont in Bergen Op Zoom. Die moest om zeven uur van huis weg. Het zegt wel iets over de motivatie.”

“Toen in de groepsapp de vraag kwam wie training wilde geven bij deze clinic hadden we in een mum van tijd acht man. Iedereen snakt ernaar om weer iets te doen. Voor corona moest je de spelers er bij wijze van spreken met de haren bijslepen. Iedereen had het druk, druk en druk. Nu grijpen ze deze kans meteen aan. Het wordt ervaren als een uitje.”

Ook trainer Ron Luijten is erbij. “Natuurlijk mis ik het voetbal en die jongens. Het voelde ook meteen weer goed toen we hier net samen op het veld stonden. Het was gelijk weer heel veel ongein.”

Meeske heeft als trainer van de JO13 nog wel wat tijdverdrijf in de week (‘ik geef twee avonden training’), maar voor veel andere spelers zit er niks anders op dan zelf iets te verzinnen. “Als voetballer ben je altijd bezig, maar die houvast van trainingen ontbreekt nu. Ik heb zelf vorige week ervaren hoe het is om helemaal niks om handen te hebben toen we vanwege de sneeuw met de jeugd niet konden trainen. Ik zeg niet dat ik met mijn ziel onder mijn arm liep, maar de muren komen wel op je af. Ik werk, zoals veel andere mensen, thuis en daar ben je ’s avonds ook.”

Doordeweeks wat wandelen

Gelukkig woont teamgenoot Stefan van der Vlegel in de buurt. “We spreken regelmatig af om tussen de middag een ommetje te maken. Dan ben je er toch even uit. Als we anderhalf jaar geleden in de kleedkamer bij Nieuwerkerk hadden verteld dat we samen doordeweeks wat wandelen, hadden ze dagenlang onder de bank gelegen van het lachen. Nu doet iedereen het.”