“Sinds 2002 ben ik al leerkracht op basisschool de Terp. Kinderen zijn in die tijd mondiger geworden en wat minder zelfstandig. Het is ook een andere tijd. Onze kinderen Puk, Toon en Joep zijn ook mondiger dan ik vroeger was.” Toen hij zeven was startte Rob Donken (49) met voetballen bij Nieuwerkerk in de E6 en ruim 40 jaar later voetbalt hij hier nog steeds. Moeder Dini en vader Huub hebben vele wedstrijden langs de lijn gestaan. “Ik heb wel nog een paar jaar bij Moordrecht in het eerste gespeeld. We waren het jaar ervoor met Nieuwerkerk 1 kampioen geworden van de 5e klasse. Ik stond het hele seizoen in de basis behalve in de kampioenswedstrijd. Een goede beslissing van trainer Ed Graper, want ik leed aan kampioensstress. Toen ik het seizoen erna in het tweede moest spelen, ben ik naar Moordrecht overgestapt om nog in een eerste elftal te spelen. We wonnen dat seizoen thuis wel van Nieuwerkerk.”
“Als 15-jarige liep ik mee met trainers als Sjaak Oostrum. Na een paar jaar afkijken ben ik zelf hoofdtrainer geworden. Toen was ik 19 jaar. Nu starten jongens als Marijn Langhorst, Julian Hartman, Thijn Krastman en Mika Mangert bij mij als trainer. Het maakt me blij en trots dat deze jongens nu ook weer de club en de spelers verder gaan brengen.”
“Ik ben er daarna een tijd uit geweest als trainer, omdat ik druk was met mijn opleiding, mijn baan en een gezin kreeg. Ik startte weer als trainer toen mijn dochter Puk bij Mirella en Wout ging voetballen. Als voetbaldier kun je dan niet aan de kant blijven staan. Ook mijn zoons Joep en Toon heb ik jaren getraind, bij Toon bleef ik tot hij in de selectie in de JO13 kwam. Ik ben toen zelf aangesloten bij Henry van der Velde om de JO8-selectie te trainen. Dit seizoen ben ik samen met Sander van der Bijl verantwoordelijk voor de selectie van de JO10. Deze jongens spelen tegen een hogere leeftijdsgroep, omdat we ze eerder 8 tegen 8 laten spelen. De betere spelers bij grote clubs kunnen dat eerder aan.”
“Er zijn natuurlijk veel overeenkomsten in de begeleiding en benadering van kinderen als leraar en als trainer. Je moet steeds je verwachtingen bijstellen op wat het kind op dat moment aankan. Op de club en zeker bij selectieteams kunnen verwachtingen wel wat hoger zijn, want naar voetbal mogen de kinderen en naar school moeten ze. En bij voetbal zijn kinderen van hetzelfde niveau al sneller bij elkaar, dan op school. Dat maakt het makkelijker. Voetbal, kinderen verder ontwikkelen en een training geven die lekker loopt geven me veel energie.”
“Toen ik rond mijn 20e een paar jaar ergens op kantoor zat en me realiseerde dat ik geen talent voor loonadministratie had, besloot ik plots om weer naar school te gaan. Ik ging de PABO doen en vond daar mijn motivatie, ambitie in het leven en mijn vrouw Esther. Zo zie je dat iedereen talenten heeft, maar dat je wel de goede omgeving moet vinden om het eruit te laten komen. Ik ben op mijn plek op De Terp en bij vv Nieuwerkerk, dat draait op vrijwilligers. We moeten nog meer waardering voor elkaar hebben, want samen maken we vv Nieuwerkerk tot een geweldige club.”